ကြ်န္မႏွင့္ IT ေလာက

ဟုိတေန႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဖုန္းေၿပာၿပီး ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အၿခားလမ္းေၾကာင္းတခုမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ့ကြ်န္မအဖို႔ ေက်ာင္းတတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြရယ္ ၊ IT ေလာကၾကီးရယ္ကုိလြမ္းသြားတယ္။

10 တန္းေအာင္ၿပီးေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ကြ်န္မကုိ အေဖမိတ္ေဆြတေယာက္က သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကြန္ၿပဴတာတကၠသုိလ္မွာ သင္တန္းလာတတ္ဖုိ႔ ေခၚရာက ကြ်န္မနဲ႔ ကြန္ၿပဴတာဆုိတာၾကီးနဲ႔ ရင္းႏွွီးလာတယ္ဆုိပါစုိ႔။ အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက ကြန္ၿပဴတာဆုိတာလည္း ဘာမွန္းမသိ၊ တက္ရမယ့္သင္တန္းကလည္း ဘာမွန္းမသိ အိမ္ကမိဘေတြလႊတ္လုိက္လို႔သာ ကြန္ၿပဴတာတကၠသုိလ္ကုိ ေရာက္လာတာပါ။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ fresher welcome ဆုိတာရယ္၊ သိပ္ကုိနာမည္ၾကီးတဲ့ တကၠသုိလ္ေၿမ ဆုိတာရယ္၊ အခုမွၾကဳံေတြ႔ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသစ္မ်ားစြာရယ္နဲ႔ အေပ်ာ္လြန္ေနတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာပါ။ practical အခ်ိန္ေရာက္ရင္ စက္ခန္းထဲဝင္ၿပီး အရင္ဆုံးလုပ္တဲ့အလုပ္က အၿပဳိင္အဆုိင္ ကြန္ၿပဴတာနဲ႔ ဖဲရုိက္တဲ့အလုပ္ပါ။ ေက်ာင္းတက္တာလည္း အေတာ္ၾကာ၊ စာေမးပြဲေၾကးေတြလည္း သြင္းရေတာ့မွ သိတာက ကြ်န္မတက္ေနတာ NCC ပထမႏွစ္ IDCS ဆုိတာပါ။ Project လုပ္တဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့လည္း အုပ္စုဖြဲ႔ရင္း၊ လူေရြးရင္း၊ ရန္ၿဖစ္ရင္းနဲ့ အၿပင္မွာ တကယ္ကုိ professional ေရးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေက်းဇူးနဲ႔ လွလွပပေလးၿပီးသြားပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ေဘးကေန pseudo ဝုိင္းေရးေပးသေယာင္၊ documentation ဝုိင္းၿပင္ေပးသေယာင္ေပါ့။ လည္ရင္း ပတ္ရင္း ေပ်ာ္ရင္း ပါးရင္း ဆုိသလုိ၊ ၾကက္ကန္း ဆန္အုိးတုိးဆုိသလုိ ပထမႏွစ္ေအာင္သြားပါတယ္။ ဒီတခါလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အေဖာ္ေကာင္းတာနဲ႔ ဒုတိယႏွစ္ IADCS ကုိ KMD မွာ ဆက္တက္ၿဖစ္သြားတယ္။ coding ေၾကာက္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ ဒုတိယႏွစ္ project က coding မလုိဘူးဆုိေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ အမွတ္စစ္သူေတြ မ်က္စိရွမ္းၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႔ ။ IADCS လည္း ေအာင္သြားၿပန္ပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္ထိလည္း ေက်ာင္းေတြက မဖြင့္ေသးဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေဖာ္ေကာင္းတာရယ္၊ မိဘေတြရဲ႔ေစတနာေတြရယ္ေၾကာင့္ England အထိကို ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ေရာက္လာပါတယ္။

ေက်ာင္းေရာက္လာေတာ့ modular system ဆုိေတာ့ first term မွာဘယ္ဘာသာေတြသင္မလဲဆုိတာေရြးရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကေတာင္ object oriented နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ C, C++ သင္ရပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ Object oriented တအားေခတ္စားေနတာကေတာ့ Javaေပါ့။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မသိတဲ့ Java က ဂ်ာဗားကြ်န္းက သိ္ပ္ေမႊးတဲ့ ေကာ္ဖီေတြရယ္၊ Lorealထုတ္တဲ့ သိပ္လွတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီ နာမည္ရယ္ပါ။

ဒီကုိေရာက္တဲ့ Object oriented ပတ္သတ္ၿပီး သင္ရတဲ့ language က pascal ပါ။ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားခဲ့ဖူးတဲ့၊ ထြက္တာအေတာ္ေလးၾကာၿပီ သိထားတဲ့အတြက္ရယ္ မေက်မနပ္ေတာင္ ၿဖစ္ခဲ့မိေသးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သင္မဲ့ဆရာကုိယ္တုိင္ က အဲဒိ language စတင္ေရးသားတဲ့အဖြဲ႔မွာပါဝင္ၿပီး object orientedမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး basic ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ languageကုိ သင္ေပးတာပါ။ ေက်ာင္းၿပီးေနာက္ပုိင္းမွ ပုိနားလည္တာကေတာ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြရဲ႔ထုံးစံ latest technology ေတြထက္ infra structure ကုိ ပုိတန္ဖုိးထားတတ္ၾကတဲ့အေၾကာင္းပါ။ အဲဒိမွာလည္း သူမ်ားထက္နည္းနည္းေလးပုိလွ်ာရွည္တဲ့ ကြ်န္မက programming language အသစ္ၿဖစ္တဲ့ haskel အပုိယူလုိက္ပါေသးတယ္။ ကြ်န္မစိတ္ကူးထဲမွာက ရန္ကုန္မွာထဲက သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ Human-computer interfae ေတြ၊ GUIေတြထက္ ကြ်န္မအတြက္ ပုိၿပီး အသစ္ၿဖစ္ႏုိင္တဲ့၊ တန္ဖုိးၾကီးၾကီးနဲ႔ ေမြးေၿမရပ္ၿခားမွာ သင္ရတဲ့အတြက္ ပုိအက်ုိဳးေက်းဇူးရွိႏုိ္င္မယ္ထင္တဲ့ ဘာသာမ်ုိဳးကုိ ပုိတန္ဖုိးထားသင္ခ်င္မိတာေၾကာင့္ပါ။ programming သိပ္ေတာ္လြန္းလွလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒိလုိ အရစ္ေတြရွည္တတ္တဲ့ ကြ်န္မကုိ ကံၾကမၼာက က်ီစားဟန္တူပါရဲ့။ final year project အတြက္ လုပ္ရမယ့္ project list ေတြေရာက္လာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ရမယ့္ project က web designေတြမ်ားပါတယ္။ လုပ္ရမယ့္ project supervisor ေတြကလည္း PHD thesis လုပ္ရင္း စာၿပန္ၿပေပးေနတဲ့ senior ၾကီးေတြမ်ားပါတယ္။
ကြ်န္မရဲ့ supervisor က်မွ သိပ္ကုိ strict ၿဖစ္တဲ့ professor ၾကီး ၿဖစ္ေနပါတယ္။ လုပ္ရမယ့္အလုပ္က critical path analysis တဲ့။ ေရးရမယ့္ language က Java တဲ့။ တဆိတ္ေတာ့ လြန္လြန္းၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မဘဲ ဘယ္ရမလဲ။ Supevisor ကုိသြားေၿပာတာေပါ့ ကြ်န္မ Javaတခါမွ မသုံးဖူးဘူးလုိ႔ မေရးတတ္ပါဘူးလုိ႔ေပါ့။

ဘာမသိ၊ ညာမသိ ဘယ္သူကုိမွ မေမးမစမ္းနဲ႔ ကြ်န္မသြားေၿပာတဲ့ ဆရာက Java ဂုရုၾကီးၿဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက Java က text modeမွာပဲ အလုပ္လုပ္ပါေသးတယ္။ multimedia မရေသးပါဘူး။ ကြ်န္မရဲ႔ဆရာက Java AVI ဆုိၿပီး ရေအာင္စတင္ေရးသားတဲ့ တကယ့္ဆရာၾကီးၿဖစ္ေနတယ္။ သူက တခါတည္း ၿပန္ေၿပာလုိက္ပါတယ္။ language မတတ္ရင္ သူစာအုပ္ဖတ္ဆုိၿပီး သူကုိယ္တုိင္ ေရးသားထုတ္ေဝထားတဲ့ Java စာအုပ္ကုိ လတ္မွတ္ထုိးၿပီး ေပးလုိက္ပါတယ္။ သူေၿပာတဲ့သေဘာက programming logic ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ language syntax ေလာက္ကို ဖတ္မွတ္ ေလ့လာလုိက္ရုံနဲ႔ အဆင္ေၿပႏုိင္ပါတယ္။ ကြ်န္မလုိ programmingခပ္ထူထူသမားအတြက္ လုိအပ္တာထက္ အခ်ိန္ေတြပုိေပးၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေက်းဇူးကုိ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိ အမွတ္တရပါ။

ဆရာရဲ႔ စာသင္ပုံ၊ သင္နည္းေတြနဲ႔ lecture ကုိ သိပ္သေဘာက်သြားတဲ့ ကြ်န္မ ေနာက္ term တခုက်ေတာ့ ဆရာသင္တဲ့ safety critical analysis ဆုိတဲ့ module ကုိ ထပ္ယူၿဖစ္တဲ့အထိပါပဲ။ တကၠသုိလ္မွာ စာသင္ေနတယ္ဆုိေပမဲ့ အတန္းထဲကုိ ေနာက္က်ၿပီးဝင္ရင္၊ စာသင္ေနတုန္း စကားမ်ားေနရင္ ဆူတတ္တဲ့ ဆရာကုိ အဲဒိတုန္းကေတာ့ အရမ္းကုိ ေၾကာက္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အမွတ္ေပး ကပ္ေစးနည္းတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ပညာေပးရာမွာ ကပ္ေစးမနည္းတဲ့ဆရာေက်းဇူးကုိ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါက်မွ တိတိက်က် နားလည္ႏိုိင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကုိယ္ကုိ ကုိယ္ IT နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ သိပ္ confindence မရွိတဲ့ကြ်န္မ IT အလုပ္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာမရွာၿဖစ္ခဲ့ပါဘူူး။ အဲဒိတုန္းက ဘာရယ္မဟုတ္ IT အလုပ္ ေလ်ွာက္ၾကည့္လုိက္တာ interview ရလာပါတယ္။ GE transport ကတဲ့။ company က ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာရွိၿပီး သိပ္ၾကီးက်ယ္ေနတာရယ္၊ ေပးထားတဲ့လစာက သာမန္ graduate ေလးတေယာက္အတြက္ သိပ္ကုိမ်ားေနတာရယ္ေၾကာင့္ မသြားခင္ထဲက ေၾကာက္ေနတာအမွန္ပါပဲ။

ေမးတဲ့ၾကာခိ်န္ကုိလည္း ၾကည့္ပါအုံး။ 2နာရီေတာင္။ အင္တာဗ်ဴးခန္းထဲလဲေရာက္ေရာ။ အမယ္ေလး ကြ်န္မ တေယာက္ထဲကုိ ဝုိင္းေမးမယ့္လူက 5 ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ႔ CV ေတြကုိ တေယာက္ခ်င္းစီကုိင္ထားၿပီး ဝုိင္းေမးလုိက္ၾကတာ တေယာက္တေပါက္ပဲ။ ေမးေနတဲ့တခ်ိန္လုံး ေတာင္းေနမိတဲ့ဆုက 2 နာရီၿမန္ၿမန္ၿပည့္ပါေစ။ ကြ်န္မေခါင္းေတြလည္း ပူထူလွပါၿပီ။
သူတုိ႔ေမးေနရင္း ကြ်န္မေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္လုိက္တာက သူတုိ႔က ကြ်န္မသင္ခဲ့ဖူူူးတဲ့ safety critical analysis ရယ္၊ ကြ်န္မလုပ္ခဲ့တဲ့ project ရယ္ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားတာပါ။ အဲလုိဆုိလည္း ေၿပာေၿပာက ေစာေရာေပါ့။ စာေလး ဘာေလး နည္းနည္းပါးပါး ၿပန္ဖတ္လာလုိက္ပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးေတာ့လည္း မၿပီးေသးပါဘူူး။ သူတုိ႔ရဲ႔ စက္ရုံေတြ၊ protocol ေတြ ကုိ အကုန္လုိက္ၿပပါေသးတယ္။ စာထဲမွာ သင္ထားတာေတြ အၿပင္မွာ အဲလုိ တကယ္အလုပ္လုပ္တာပါလားလုိ႔ ေသခ်ာနားလည္သြားရပါတယ္။ ရထားေတြကုိ ဘယ္လုိ control လုပ္ရတယ္ဆုိတာ လုိက္ၿပတဲ့လူၾကီးက ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ရွင္းၿပပါတယ္။


ေၾသာ္ အခုေတာ့လည္း IT ေလာကနဲ႔ ေဝးေနတာ ဘယ္ႏွႏွစ္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး..
ဒါေပမဲ့ အားလုံး အားလုံးကုိ အမွတ္တရပါ။